Αναζητήσεις της αλήθειας

Η Ζωή παίρνει το λόγο:

- "Πυρ, γυνή και θάλασσα";

Ή "άνδρες γουρούνια δολοφόνοι";

  

 Με αποκάλεσε "σκρόφα" ο πρώην μου!!;; Πώς είναι δυνατόν;; Τι του έκανα; Ή γενικότερα τι έκανα, με αποτέλεσμα να με κακοχαρακτηρίσει τόσο άσχημα;; Γιατί;; Δεν μπορώ να το πιστέψω, ενώ τώρα η γνώμη του ήδη διαδίδεται από στόμα σε στόμα, χωρίς καν να νοιάζονται οι άλλοι αν πραγματικά λέει την αλήθεια ή όχι. Ήδη με κοιτούν με μισό μάτι ή με πονηριά ή με αποδοκιμασία. Το καταλαβαίνω και πονάω ψυχικά και σωματικά. Δεν ήξερε ότι τα λόγια του θα με στιγματίσουν κοινωνικά και θα με καταστήσουν ηθική λέπρα, χωρίς να φταίω;; Ή το ήξερε και ήθελε με αυτόν τον τρόπο να πάρει εκδίκηση, επειδή έφυγα από κοντά του; Γιατί το έκανα αυτό, μάλλον δεν το έχει καταλάβει. 

-         ΕΣΥ ζητούσες πολλά και διάφορα από μένα, ενώ υποτίθεται ότι είχαμε μια σχέση αγάπης. ΕΣΥ ήθελες πιο έντονη σεξουαλική δραστηριότητα, ενώ εγώ είχα και έχω ανάγκη περισσότερη συντροφικότητα. Επιπλέον, επειδή υπέκυψα στις σεξουαλικές σου ορέξεις, νόμιζες ότι ταυτόχρονα όφειλα να είμαι και η υπηρέτριά σου ή -πιο απλά και κατανοητά- η δουλάρα σου, για να εξυπηρετώ κάθε ανάγκη ή επιθυμία σου, στο κρεβάτι, στο φαγητό, στο ποτό, στο σπίτι σου, στις παρέες σου, παντού. Να φαίνομαι σαν το τρόπαιό σου και να είμαι η σκλάβα σου, όπως οι ήρωες στην Ιλιάδα συμπεριφέρονταν στις γυναίκες. Ήρωες να σου πετύχουν!! Αλλά αυτά γίνονταν πριν 2.020 + 1.300 περίπου χρόνια πριν. Επειδή γνωρίζετε αυτά για τους αρχαίους Έλληνες, πιστεύετε ότι ακόμα ισχύουν και έχετε το δικαίωμα να τα κάνετε ή να τα διεκδικείτε; Δε γνωρίζετε ότι σήμερα υπάρχουν νόμοι οι οποίοι προστατεύουν τη γυναικεία αξιοπρέπεια και διασφαλίζουν την ισότητα; Ίσως να μην το γνωρίζετε καν εσείς οι άνδρες. 

 Αλλά άλλο τι γίνεται δημοσίως και άλλο τι συμβαίνει μέσα στις σχέσεις, στα σπίτια και στις οικογένειες. Πόση υποκρισία!.. Κάθε άνδρας μπορεί να δείχνει ότι είναι ευγενικός και πολιτισμένος, αλλά στην ιδιωτική ζωή, στην ερωμένη του, στη σύντροφό του ή στη σύζυγό του, την οποία νομίζει ότι έχει δεμένη σαν γάιδαρο, θεωρεί ότι μπορεί να συμπεριφέρεται όπως θέλει, απελευθερωμένος από όλες τις ηθικές δεσμεύσεις ενός καλού ανθρώπου, χωρίς να καταλαβαίνει -και χωρίς να νοιάζεται να καταλάβει- τι πραγματικά ικανοποιεί μια γυναίκα, τι έχει ανάγκη εκείνη. Επειδή οι άνδρες έχουν περισσότερη μυϊκή δύναμη και περισσότερη κοινωνική επιφάνεια σ' αυτήν την ανδροκρατούμενη κοινωνία, δε σημαίνει ότι έχουν και αρκετή συναισθηματική νοημοσύνη, για να καταλαβαίνουν τη γυναικεία ψυχή. Αντίθετα, εμάς τις γυναίκες μας θεωρούν τρελές κι αλλοπαρμένες -πόσες φορές το έχω ακούσει και για άλλες γυναίκες και για μένα- ότι δεν παιζόμαστε και ότι είναι άβυσσος η ψυχή μας.  

Ναι, δεν παιζόμαστε! Δε θέλουμε να είμαστε παιχνίδια, αυτοκινητάκια ή στρατιωτάκια, στα χέρια των αρσενικών (τυχαίο που η λέξη αρσενικό είναι ονομασία για δηλητήριο;;), δεν είμαστε ούτε τράπουλα για χαρτιά ούτε βιντεοπαιχνίδια. Τα αγόρια από όλα αυτά περνούν μετά στα κορίτσια και στις γυναίκες, νομίζοντας ότι κι εμείς είμαστε παιχνίδια και ακολουθώντας την ίδια παράλογη λογική ότι όλη η ζωή είναι ένα παιχνίδι, για διασκέδαση και καλοπέραση και τίποτα άλλο δεν έχει σημασία. Μα πώς να ωριμάσουν τα αρσενικά, αφού δε νιώθουν τους πόνους της περιόδου, της γέννας και γενικά δεν έχουν τη γυναικεία ευαισθησία; Δεν είναι εύκολο, εφόσον επιπλέον μεγαλώνουν απολαμβάνοντας περισσότερες ελευθερίες και προνόμια μέσα στις οικογένειες που μεγαλώνουν και έχοντας περισσότερη εξουσία μέσα στις κοινωνίες που διαφεντεύουν. Εξάλλου ακολουθούν μιμητικά και χωρίς κρίση τη συμπεριφορά των πατεράδων τους. Μια γνωστή μου την έδερνε ο σύζυγός της, γιατί ως παιδί έβλεπε τον πατέρα του να δέρνει τη μάνα του. Μια άλλη πάλι δεχόταν και δέχεται ακόμα ξυλοδαρμούς από τον σύζυγό της (3-4 φορές έφτασε στο νοσοκομείο), χωρίς ποτέ να θέλει να κάνει καταγγελία, γιατί ως παιδί έβλεπε τη μητέρα της να υποφέρει αγόγγυστα την ίδια συμπεριφορά από την πατέρα της.

Πώς να νιώσουν οι άνδρες ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν ίσα δικαιώματα, για να ζούμε αρμονικά συμπληρώνοντας ο ένας τον άλλο; Είμαστε ίσοι αλλά όχι ίδιοι. Οι γυναίκες είμαστε πολύ διαφορετικές από τους άνδρες, όπως στο σώμα, έτσι και στην ψυχή. Αυτό δε σημαίνει ότι είμαστε τρελές. Η ανδρική αντίληψη για τη γυναικεία τρέλα πηγάζει από την ανδρική άγνοια για το γυναικείο οργανισμό, αλλά και από την αδιαφορία για τον τρόπο με τον οποίο σκέφτονται οι γυναίκες. Πώς σκέφτονται; Το μυαλό τους λειτουργεί εντελώς διαφορετικά, επηρεασμένο από τις γυναικείες ορμόνες και από τους γυναικείους πόνους και από την καταπίεση και την υποτίμηση, στις οποίες υποβάλλονται εντός των οικογενειών, των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, των εργασιακών χώρων. Όλα αυτά τις κάνουν να επιθυμούν διακαώς την ελευθερία τους και να αντιμάχονται όποιον επιδιώκει να τις σκλαβώσει.

-         Καλά, σέβεσαι τη μάνα σου, που ήταν η ερωμένη του πατέρα σου, αλλά δε σέβεσαι τη δική σου ερωμένη που μπορεί να είναι ή να γίνει η μάνα των παιδιών σου; Τα οποία δεν πρόκειται να αποκτήσεις, αν δε μεσολαβήσει η ίδια. Και θα υποφέρει, για να τα φέρει στη ζωή. Γι’ αυτό αρχικά οι κοινωνίες ήταν μητριαρχικές, από σεβασμό στο θαύμα της ζωής που πραγματώνεται από τις γυναίκες. Ακόμα κι αν ο άνδρας γεννά (με την έννοια γονιμοποιεί), η γυναίκα τίκτει! Για τους άνδρες άλλο είναι η μάνα και άλλο η ερωμένη. Γι’ αυτό και πολλοί σύζυγοι, αφού αποκτήσουν παιδιά, ψάχνουν για άλλη ερωμένη.

Αυτή η προαιώνια ανάγκη για... ικανοποίηση του γενετήσιου ενστίκτου ή πιο απλά για σεξ είναι κατά τη γνώμη μου η αρένα όπου διεξάγεται η πιο ειδεχθής πάλη των φύλων. Όταν η ερωτική πράξη από μέσο για τη διαιώνιση του ανθρώπινου γένους έγινε μέσο ευχαρίστησης, πρωταρχικά για τους άνδρες, αλλά αυτό ισχύει ασφαλώς και για τις γυναίκες, μεταλλάχθηκε σε έναν αγώνα επιβίωσης και κυριαρχίας, που υπονομεύει τις σχέσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών, στο βαθμό που δεν υπάρχει ουσιαστική, πραγματική συναίνεση. Δε γίνεται να επιτρέπονται όλα στο σεξ, όπως και στον πόλεμο. 

Το σεξ είναι ένα παιχνίδι, στο πλαίσιο του οποίου οι γυναίκες ενδίδουν πολλές φορές χωρίς ενδοιασμούς, για να γίνουν αποδεκτές, αρεστές, να αγαπηθούν, για να κατακτήσουν κι αυτές τους άνδρες με το δικό τους τρόπο, για να έχουν τον σύντροφό τους, τον προστάτη τους. Αλλά, για να είμαι ειλικρινής, υπάρχουν γυναίκες που παίζουν το παιχνίδι της ικανοποίησης των ερωτικών επιθυμιών των ανδρών, για να έχουν περισσότερα κέρδη, οικονομικά, κοινωνικά, επαγγελματικά και δε συμμαζεύεται η κατάσταση. Άρα οι γυναίκες είναι ύπουλες; Ναι, στο βαθμό που δεν έχουμε ίσο μερίδιο κοινωνικής επιφάνειας και εξουσίας, για να αναδειχτούμε, κινούμενες άλλοτε συνειδητά άλλοτε ασυνείδητα διεκδικούμε προνόμια, μέσω της ανταπόκρισης στις ανδρικές σεξουαλικές επιθυμίες. Ναι, το ομολογώ. Γνωρίζω λυκειοκόριτσα που δέχονται δώρα από μεσήλικες με σκοπό την ερωτική ικανοποίηση των δεύτερων, ανερχόμενες επιστημόνισσες που προσφέρουν τα πάντα για να εξασφαλίσουν την καριέρα τους, σαραντάρες συζύγους που ξεπατώνουν πλατινένιες πιστωτικές χωρίς να νοιάζονται για τα κέρατα που τους έχουν φορέσει οι σύζυγοι τους και πάει λέγοντας. 

Αλλά, όταν μια γυναίκα δεν επιδιώκει να εκμεταλλευτεί έναν άνδρα, τότε η επιβολή του πάνω της, την εξοργίζει. Ειδικά η προοπτική μιας χρόνιας καταπιεστικής κατάστασης, ωθεί τη γυναίκα να συνειδητοποιήσει ότι το πολύ σεξ δεν είναι αυτό που χρειάζεται εκείνη και αρχίζει να αναζητήσει άλλον άνθρωπο, για να καλύψει τις συναισθηματικές της ανάγκες. Αλλά πολύ δύσκολα θα καταφέρει το σκοπό της, σύμφωνα με την ολόπικρη πείρα μου.

-    Πρώην μου, χρειάζομαι μια αγκαλιά να γίνει το λιμανάκι μου, για να νιώσω προστασία και ανακούφιση από τη σκληρή ζωή, που τόσα απρόοπτα και αναπάντεχα βάσανα μου προσέφερε. Χρειάζομαι λόγια που να λειτουργούν ως χάδια στην ταλαιπωρημένη ψυχή μου, όχι χέρια σιδερένια που να με πιέζουν. Ούτε θέληση διαμαντένια να θέλει να με υποτάξει. Οπότε τώρα που είμαι στην ακρογιαλιά, θα θάψω το διαμαντένιο δαχτυλίδι σου, για να το βρει κάποιο άλλο άτομο και να χαρεί, και θα φύγω όσο πιο μακριά μπορώ. 

Η αλήθεια είναι ότι ακόμα έχω αισθήματα για σένα και, όταν σε βλέπω τυχαία στο δρόμο ή βλέπω το αυτοκίνητό σου κάπου, θέλω να δω με ποιο άτομο είσαι και τι κάνεις. Μάλλον ψιλοζηλεύω ή θέλω να σε ελέγχω, για να επιβεβαιώσω την απόφασή μου και να έχω ράμματα για τη γούνα σου. Αλλά ακόμα και τα αισθήματα έχουν ημερομηνία λήξης, όπως όλα σε αυτόν τον κόσμο. Οπότε θα περάσει χρόνος και θα ξεθωριάσουν, θα χάσουν τη λάμψη και την ομορφιά τους. Ας είναι. "Για όλα υπάρχει γιατρειά, για όλα υπάρχει τρόπος", όπως λέει και το τραγούδι. Εξάλλου αν έμεινε και λίγη αγάπη από εκείνη τη σχέση, καλό είναι κι αυτό. Ήταν τύχη που ζήσαμε όσο ζήσαμε την ομορφιά. Ας φύγουν όλα τα άσχημα κι ας μείνει μόνο το καλό, πριν φύγει κι αυτό μαζί με τον καιρό. 

    Τελικά, δεν καταλαβαίνω γιατί άργησα τόσο πολύ να μιλήσω γι’ αυτό που με καίει τόσο πολύ. Μάλλον γιατί στην αρχή αγανάκτησα και δεν είχα τη σοβαρότητα και την ψυχραιμία, για να σκεφτώ ήρεμα και λογικά. Εντάξει. Τουλάχιστον τώρα βρήκα τον τρόπο για να καταλάβω τι συνέβη και βρήκα μια λύση, για να αποποιηθώ την πικρία. Αν και έζησα αρκετές φορές την απόρριψη, είτε από τους άλλους είτε από μένα για άλλους, δεν είχα το χρόνο ή τη διάθεση να σκεφτώ ουσιαστικά και αποτελεσματικά. Τώρα γνωρίζω πια καλά ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να ζήσουν σαν ένα, όπως και οι Scorpions το λένε σ' ένα τραγούδι τους και υπάρχουν πολλά ακόμα τραγούδια, ελληνικά και σε όλες τις άλλες γλώσσες, που κάτι παρόμοιο λένε. Εμείς παρασυρόμαστε από τη μελωδία χωρίς να προσέχουμε τα λόγια. Παντού τα ίδια συμβαίνουν. Παντού υπάρχει απογοήτευση στις ανθρώπινες σχέσεις, κακή διάθεση, οργισμένο μυαλό, ματωμένη ψυχή. Και μια συμμαθήτρια από το λύκειο, ως φοιτήτρια αρραβωνιάστηκε τον έρωτά της, εκείνος την παράτησε κι εκείνη σάλεψε εντελώς. Όταν βγήκε από ψυχιατρική κλινική, τόσο άσχημα ήταν ακόμα, που χρειάστηκε πολύ κόπο και χρόνο, για να επανενταχθεί στην κοινωνική ζωή. Αλλά τα κατάφερε. Αυτό συνέβη πριν 30 χρόνια. Τώρα πια δεν υπάρχει καν ανάγκη για επανένταξη, αν θέλεις να κάνεις ό,τι έχεις πραγματικά ανάγκη.  

    Ας πάνε όλα στο καλό. Κι αυτός κι εγώ και όλα. Ένα άλλο τραγούδι λέει ότι "δεν απομένει ελπίδα στον κόσμο καμιά". Ας ζήσουμε όμορφα και απλά, αναζητώντας την ψυχική γαλήνη και όχι τον χαμένο χρόνο, αγαπητέ Προυστ. Πάω να περπατήσω στη φύση, στο δάσος, στην ακρογιαλιά. Εκεί θα βρω όση ομορφιά χρειάζομαι. Μόνο για μια αληθινή και τρυφερή αγκαλιά καίγομαι και λυγίζω από απελπισία ότι δε θα τη βρω ποτέ. Αλλά και σ’ αυτό υπάρχει λύση. Θ’ αγκαλιάζω το μεγαλόσωμο σκύλο μου και θα χαϊδεύω τη μικρόσωμη γάτα μου. Και τα βιβλία μου. Και τα λουλούδια μου.

          Δε θέλω άλλη κακία να μολύνει την ψυχή μου. Ό,τι έγινε, έγινε και δεν ξεγίνεται, αλλά η μεγαλύτερη δύναμη είναι η συγχώρεση. Με αυτήν θα απαλλαγώ κι εγώ από ό,τι έγινε.

              -    Γεια σου και χαρά σου κι αέρα στα πανιά μου.